Gwiazda
I znów jesteś bogatsza ode mnie - o tę śmierćktórą Ci wymyśliłem i już się stała ważna:
w zalążniach Twoich piąstek dojrzewają chrabąszcze.
I jesteś ironiczna jak piszący się wiersz
a ja mam dłonie smutne jak opuszczone gniazda
i każda cząstka myśli znów Ciebie żywą zmyśla.
I próbuję z warg zlizać niechcianą szorstką rosę
- rdza mówi językowi i język "nie" powtarza
Dłonie nie moje... Nagle gwiazda przez dłoń przecieka.
I choć zamknąłem oczy ugina się powieka
więc wiem już, że ta gwiazda jest Twoją krwią, co rośnie
aż do nieba, najdłuższe spojrzenie Twego serca.
***
Nasza pani
Wszyscy pójdziemy na jej pogrzebbo jest pewne że umrze przed wszystkimi nami
Cmentarz jest położony bardzo malowniczo
i my ją ułożymy bardzo malowniczo
Który to już z kolei cmentarz
i ta brama z wystylizowanym napisem
Więc przykryjemy ją szczelnie ziemią
dla niepoznaki miejsce założymy darnią
Powiemy sobie dobrze jest jak jest
i odejdziemy do swych obowiązków
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz